PKA : „Przedstawienie HAMLETA we wsi Głucha Dolna”.

W latach 70. „Hamlet…” stał się sensacją nie tylko na rodzimych scenach. W Polsce także pojawiło się wiele bardzo różnych inscenizacji, łącznie z głośnym przedstawieniem Kazimierza Kutza w stołecznym Teatrze na Woli, z Tadeuszem Łomnickim w roli przewodniczącego spółdzielni produkcyjnej.

Ivo Brešan (ur.1936), chorwacki dramatopisarz, absolwent slawistyki na uniwersytecie w Zagrzebiu, nauczyciel gimnazjalny w Šibeniku, pierwszą wersję sztuki napisał w 1965 r. Później kilkakrotnie tekst przerabiał, a ostateczna wersja, jak sam przyznał, jest wspólnym dziełem autora oraz reżysera i aktorów przygotowujących prapremierę w Teatrze ITD w 1971 r.

W swych utworach, określanych mianem nowoczesnej farsy, Brešan dokonuje zjadliwej analizy rozmaitych wynaturzeń w zamkniętym środowisku wiejskim. Autor „Uroczystego bankietu w przedsiębiorstwie pogrzebowym” scharakteryzował swój ideał estetyczny jako „połączenie wzniosłego i banalnego”. Zderzenie tych dwóch kategorii jest dla niego niewyczerpanym źródłem komizmu, ale i refleksji o powikłanych zależnościach między prawdą i prawem, sumieniem i sprawiedliwością.

Niezapomniane przedstawienie „Hamleta” we wsi Głucha Dolna zorganizował miejscowy aktyw Frontu Narodowego, spółdzielni produkcyjnej oraz organizacji partyjnej. Akurat tę sztukę Szekspira widział przypadkiem w mieście towarzysz Simurina i streścił ją mieszkańcom dalmatyńskiej wioski, a miejscowy kolektyw postanowił ją wystawić, aby wcielić w czyn dyrektywę o rozwijaniu pracy kulturalno-oświatowej.

Wiejski nauczyciel Škunca, reżyser przedstawienia, tak obsadził role, że w życiu i charakterach wykonawców można odnaleźć wyraźne podobieństwa do odtwarzanych przez nich postaci. Przewodniczący spółdzielni i sekretarz organizacji partyjnej Bukara – wiejski dzierżymorda, krętacz i oszust – gra satrapę Klaudiusza. Pełnym wahań Poloniuszem w amatorskim przedstawieniu w Głuchej Dolnej jest przewodniczący miejscowego oddziału Frontu Narodowego Puljo, zausznik i wspólnik Bukary. Z nimi i ich poplecznikami walczy tutejszy Hamlet – młody Skoko, który chce oczyścić imię swego ojca, fałszywie oskarżonego o malwersacje. Próby w wiejskim zespole stają się odbiciem jego walki o sprawiedliwość z lokalnymi kacykami, z całą skorumpowaną kliką.

Chwyt „teatru w teatrze” pozwala obnażyć miałkość szermierzy idei sprawiedliwości społecznej z lat 50., potęguje założony przez Brešana efekt przemieszania wzniosłości i trywialności.

(źródło: https://teatrtv.vod.tvp.pl/594553/przedstawienie-hamleta-we-wsi-glucha-dolna)