KRYSTYNA LOSKA – z cyklu „ZNANI TYSZANIE” – odc. 12
Krystyna Loska z domu Szostak (ur. 25 lipca 1937 w Tychach) – polska spikerka i prezenterka telewizyjna, konferansjerka. Urodziła się w Tychach jako Krystyna Szostak. Jej ojciec był kupcem. Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie. Od dziecka marzyła, żeby zostać aktorką. Uczęszczała w Katowicach na kursy przygotowawcze prowadzone przez Gustawa Holoubka, przewodniczącego komisji egzaminacyjnej. Po zdaniu egzaminów wstępnych przez dwa lata studiowała na wydziale aktorskim szkoły teatralnej w Krakowie. Przerwała jednak studia po drugim roku, ponieważ zaszła w ciążę. Kilka lat po urodzeniu dziecka (córki Grażyny) zdała egzamin eksternistyczny. Była żoną Henryka Loski (działacza piłkarskiego, współpracownika Kazimierza Górskiego) i jest matką prezenterki telewizyjnej Grażyny Torbickiej.
Praca w TVP
Na początku lat 60. współpracowała z katowickim radiem, gdzie prowadziła audycję „To idzie młodość”, wówczas najpopularniejszą audycję młodzieżową. Do pracy w telewizji namówił ją kolega ze szkoły – Józef Kopocz, katowicki spiker. Po raz pierwszy na antenie TVP Katowice pojawiła się w czerwcu 1962, zapowiadając emisję popularnego serialu Walta Disneya „Zorro”. Po 10 latach pracy w Katowicach wraz z mężem przeniosła się do Warszawy, gdzie pracowała w Telewizji Polskiej jako prezenterka i konferansjerka.
| „ |
Już nie mam siły tego prostować! Przeniosłam się do stolicy przed ekipą Gierka. Mój mąż przez wiele lat był kierownikiem robót górniczych w kopalni Ziemowit. Ponieważ zaczął chorować, musiał odejść z kopalni. Przez osiem lat pracował w Ministerstwie Górnictwa w Katowicach, a potem został przeniesiony do Państwowej Rady Górnictwa w Warszawie. I to ja poszłam za mężem. Z córką, psem i meblami[6]. |
” |
Prowadziła festiwale m.in. w Sopocie i Opolu. Była konferansjerką na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Jako spikerka zasłynęła umiejętnością przedstawienia z pamięci programu na cały dzień.
| „ |
Uważam, że jeśli już mam zapraszać na jakiś program, to przecież jest to o wiele bardziej przyjemne, jeśli zapraszam patrząc telewidzowi w oczy, a nie zaglądając do kartki. |
” |
Mimo bardzo okrojonego sposobu prezentowania spikerów udawało jej się błysnąć humorem w zapowiedziach programów. Jej talent komiczny został wykorzystany m.in. w Studiu Gama – bloku rozrywkowym, który przez pewien czas prowadziła wraz z Andrzejem Zaorskim. Była uważana za osobę przynoszącą szczęście polskiej reprezentacji piłkarskiej, wielokrotnie zapowiadała transmisje ze spotkań międzynarodowych w czasach świetności drużyny narodowej[9]. Pozostaje jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w historii TVP. Przetrwała rządy aż 14 prezesów telewizji. Na emeryturę przeszła po 35. latach pracy, w 1994. Po odejściu z telewizji jeszcze przez kilka lat pracowała na estradzie.
| „ |
Choć ze szklanego ekranu zniknęła niemal 20 lat temu nadal spotyka się z przejawami sympatii widzów, którzy widząc ją, mają wrażenie, że czas się zatrzymał. Krystyna Loska, Edyta Wojtczak i Jan Suzin, to niezapomniana wizytówka telewizyjnych prezenterów. |
” |
W 2012 wzięła udział w obchodach 60-lecia TVP. Razem z Bogumiłą Wander poprowadziła w TVP Kultura poranne pasmo Archiwizja, w którym z okazji 60-lecia istnienia Telewizji Polskiej przypominano programy archiwalne.
W 2013 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski z okazji 75. rocznicy nadania w Polsce próbnego sygnału telewizyjnego
Podczas gali wręczania Telekamer Tele Tygodnia 2016 otrzymała owacje na stojąco, choć tego wieczoru nie odebrała żadnej nagrody, a jedynie wręczyła Złotą Telekamerę Tadeuszowi Sznukowi.
Nagrody i wyróżnienia
- 2002: laureatka Super Wiktora
- 2013: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 2014: nagroda Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie
W plebiscycie, zorganizowanym na 40-lecie Telewizji Polskiej, została uznana za jedną z trzech najbardziej lubianych i najpopularniejszych postaci.
Role filmowe
- 1971: Milion za Laurę – jako spikerka w telewizji,
- 1976: Brunet wieczorową porą – jako spikerka telewizji,
- 1977: Zezem – jako spikerka dyżurna w telewizji,
- 1979: Po drodze – jako gość w mieszkaniu Maculewiczów,
- 1983: Alternatywy 4 – jako dziennikarka telewizji,
- 1989: Bal na dworcu w Koluszkach – jako spikerka telewizji.
Źródło : https://pl.wikipedia.org/